KATARSIS به عنوان بخشی از یک جشن سنتی در روسیه ، پلی ساخته شده از چوب ، آوار و یونجه ساخته و سوزانده است. این رویداد قبل از شروع شیوع همه گیر در نیکولا-لنیوتس ، یک دهکده کوچک در منطقه کالوگا در کشور اتفاق افتاد که در آن هنرمند نیکولای پولیسکی یکی از بزرگترین پارک های هنری اروپا را تأسیس کرد. این پارک به طور منظم جشنواره های بزرگ مانند 'archstoyanie' را برگزار می کند - جشنواره هنرهای سرزمینی که با انسان سوخته مقایسه شده است.
یکی از وقایع اصلی زندگی نیکولا-لنیوتس "maslenitsa" است ، تعطیلات بهاری که ریشه در اسطوره های اسلاوی دارد. KATARSIS ، خیابان شیوه معماری مستقر در پترزبورگ ، توضیح می دهد که maslenitsa زمان سرگرمی ، لذت بردن از همراهی خوب و خوردن پنکیک است. اوج تعطیلات سوزاندن یک مروارید زمستانی برای خداحافظی از فصل سرما و استقبال از بهار جدید است. در nikola-lenivets ، آتش زدن یک شی art هنری عظیم - که معمولاً بازتابی از مسائل مربوط به جامعه است - سنتی است و نه ساختگی.
برای نسخه 2020 ، طرحی توسط KATARSIS انتخاب شد تا به آتش کشیده شود. این پروژه که به طور مناسب "پل های در حال سوختن" است ، تغییرات غیرقابل برگشت - جهانی و شخصی را در خود جای داده است. پیتر سووتنیکوف ، بنیانگذار و شریک ، KATARSIS ، توضیح می دهد: "ما می خواستیم یک شی طولانی ایجاد کنیم که هیچ ارتباط مشخصی را القا نکند." . این باید کیفیت اخروی داشته باشد و احساسی را که توسط مزارع بی پایان اطراف کالوگا تحریک می شود منعکس کند. پل درست در خارج از مزرعه رشد می کند و رودخانه نامرئی را می پوشاند: این یک نماد شعری از فضا - و از زمان است. "
این پل توسط تیمی از جامعه محلی ساخته شد و طول این پل 70 متر (230 فوت) طول با دو برج 20 متری (66 فوت) متصل شده توسط سكوی گذرگاه بود. معماران توضیح می دهند که مواد از نظر پایداری و سازگاری با محیط زیست انتخاب شده اند. به عنوان مثال ، قاب اصلی چوبی از چوبهای آلوده به سوسک پوست ساخته شده و جنگل های محلی ات مضر را از بین می برد.
قبل از مراسم سوزاندن ، از تماشاگران دعوت شد تا در امتداد پل یا آن سوی پل قدم بزنند تا احساس كنند كه در این مراسم نقشی دارند. ‘قبل از سوختن ، ما نمایشی را برگزار کردیم که همراه با تئاتر la pushkin از St. پترزبورگ ، 'sovetnikov ادامه دارد. . هدف ما این بود که مردم را در فرآیند سوختن دور هم جمع کنیم: همه آنها در این کار سهیم بودند. تماشاگران یک دایره بزرگ تشکیل دادند. هر شخص مقداری هیزم برداشت و آن را روی پل قرار داد ، بنابراین در آتش سوزی نقش داشت. مراسم سوزاندن دیگر یک نمایش نبود ، بلکه یک اقدام جمعی و یک تجربه شخصی عمیق بود.
با سوختن آتش ، آن را به نمادی برای تغییر سریعتر تبدیل کرد. پیتر سووتنیکوف می گوید: "در حالی که تنها ده ها متر از آتش 80 متری دور هستید و گرمای تقریباً غیر قابل تحمل روی پوست خود را احساس می کنید ، می فهمید که آتش سوزی ها تا چه اندازه کشنده هستند و چه میزان از مشکلات آنها هستند." . برای ما مهم بود که این مجموعه تفکر بر بینندگان قرار نگیرد ، بلکه به عنوان نتیجه طبیعی تجربه شخصی ظهور می کند. احتمالاً ، این نوع رویدادها می تواند توجه عمومی را به مشکلات واقعی امروز معطوف کند. "
همانطور که معماران متذکر می شوند ، آتش زدن پل در بهار سال 2020 پیشگویی بود. با توجه به همه گیری در حال انجام ، معمار نتیجه گیری می کند: "جهان هنوز نمی دانست که در آستانه لرزش قرار دارد." . به روشی عرفانی ، این شی art هنری به سمبلی قدرتمند از آشفتگی های آینده تبدیل شد. امروز ، ما می دانیم که بشریت از روی پل عبور کرده و خود را در دوره جدیدی پیدا کرده است. و هیچ راهی برای بازگشت وجود ندارد.
khabarkade katarsis ,ساخته ,سوختن ,هنری ,شخصی ,مراسم ,تجربه شخصی ,مراسم سوزاندن ,پیتر سووتنیکوف ,نیکولا لنیوتس منبع
درباره این سایت